Τα φαινόμενα απατούν;

----
O Δρ Ντέιβης τηλέφωνο παρακαλώ, ο Δρ Ντέιβης τηλέφωνο παρακαλώ, Δρ Μπλέρ, Δρ Μπλέρ... Ο Δρ Τζον Χάμιλτον, ο Δρ Τζον Χάμιλτον παρακαλείται να προσέλθει στο γραφείο του Δρ. Άντερσον
----

- Κύριε διευθυντά με ζητήσατε;

- Παρακαλώ καθίστε Δρ Χάμιλτον. Ξέρετε... ανησυχώ για την κατάσταση της υγείας του Λευτέρη. Τον τελευταίο καιρό πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Νομίζω ότι σαν θεράπων ιατρός του θα πρέπει να δείξετε μεγαλύτερη προσοχή στην περίπτωση του. Πέρα από τους καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους είναι και αυτή η Μαρτσαμπλόκου που δεν θα διστάσει να μας βγάλει ακόμα και στον Εισαγγελάτο αν κάτι πάει στραβά. Και όπως καταλαβαίνετε το τελευταίο που θα θέλαμε αυτή τη στιγμή είναι ένα πλήγμα στη φήμη του ιδρύματος που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε.

- Μείνετε ήσυχος Δρ. Άντερσον... θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου!

Ο Λευτέρης ήταν μάλλον από τις σοβαρότερες περιπτώσεις που είχε αντιμετωπίσει ο Χάμιλτον. Ελάχιστα βέβαια τον ενδιέφερε η φήμη του ιδρύματος ή ο Λευτέρης αλλά μια θετική έκβαση θα ήταν πολύ σημαντικό επίτευγμα για την καριέρα του.

Αυτά σκεφτόταν κατευθυνόμενος στο δωμάτιο 314.

“Δρ Χάμιλτον καλά που ήρθατε, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση.” του είπε μία από τις νοσοκόμες.

Μόλις είδε τον Χάμιλτον ο Λευτέρης άρχισε να ουρλιάζει. “είσαι νεκρός, είσαι νεκρός!!!!”

- Σε παρακαλώ αδελφή χαλάρωσε του τα λουριά

- Μα... είστε σίγουρος γιατρέ; Δεν θα το πρότεινα...

- Κάνε αυτό που σου είπα!

Ο Λευτέρης δεν έχασε την ευκαιρία και όρμηξε πάνω στον Χάμιλτον δαγκώνοντας του τι μύτη.

“Αχχχ η μύτη μου!”, σπάραζε ο Χάμιλτον ενώ το αίμα έτρεχε ποτάμι.

“Α... και που σαι γιατρέ.... τα βατόμουρα δεν θα σε βοηθήσουν σε τίποτα” είπε ο Λευτέρης με απόλυτη ηρεμία.

“10 μέρες στην απομόνωση, πάρτε τον τώρα!”, ο Χάμιλτον σχεδόν διέταξε τις νοσοκόμες και σιγοψιθύρισε “θα σου δείξω εγώ μπάσταρδε!!!”