Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

Ο άνθρωπος-κωλοβακτηρίδιο σε νέες περιπέτειες

Τα βατόμουρα είχαν χάσει τη χρησιμότητα τους. Τις 2-3 φορές που τα έβαλε η Τρέισι στο παράθυρο της Μέρι Τζέιν παρέμειναν για μέρες μέχρι που σάπισαν. Κι ενώ όλοι το δέχτηκαν ως καλό γεγονός για τη νοητική πρόοδο του κοριτσιού, - ο πατέρας της φρόντισε να το διαδώσει στη γειτονιά και όλοι ανταποκρίθηκαν θετικά στο νέο για το συμπαθές τρελό κοριτσάκι, - η Τρέισι ζούσε με μια καθημερινή ανησυχία. Ήταν η μόνη που είχε μάθει πως ο νεκρός που βρέθηκε τις προάλλες ήταν συγγραφέας κόμιξ και δεν μπορούσε να το δεχτεί ως τυχαίο που η νέα συνήθεια του κοριτσίου ήταν να χαζεύει ένα τεύχος κόμιξ με τον τίτλο «O Άνθρωπος Κωλοβακτηρίδιο: Αναμέτρηση στην Τζαχίλγια».

Η Τρέισι βρισκόταν σε φοβερή ψυχική σύγχυση. Από τη μία χαιρόταν που η κόρη της έδειχνε να καταλαβαίνει το κόμικ, είχε αφήσει την προηγούμενη έμμονη ιδέα της με τη ρίψη βατόμουρων και έδειχνε πιο ευδιάθετη. Από την άλλη επέστρεφε στο μυαλό της εκείνο το βράδυ. Ένας νεκρός στο κτίριο, ένα μυστηριώδες τεύχος που άλλαξε κατοχή κι η Μέρι Τζέιν με χέρια γεμάτα από ένα υγρό που στην αρχή φάνηκε για πολτός από λιωμένα βατόμουρα. Η Τρέισι δε μπορούσε παρα να ελπίζει πως η κόρη της δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό το φόνο. Παρόλαυτα όποτε τη χάζευε να κοιτάει τις εικόνες με τα γιγάντια πλάσματα να μονομαχούν στην έρημο μέσα στο κόμικ και να λάμπει το πρόσωπο της, δε μπορούσε παρα να ανησυχεί. Αυτό το παιδί είχε μια ροπή προς το κακό.


Ο καιρός περνούσε και η Μέρι Τζέιν ξόδευε πολλές ώρες της ημέρας με το κόμικ. Κάποιες φορές η Τζέιν καθόταν δίπλα της στο κρεβάτι και ξεφυλλίζανε μαζί το τεύχος. Η αλλαγή της διάθεσης του κοριτσιού ανάλογα με τα συμβάντα στις σελίδες ήταν εμφανής. Σε κάποια συγκεκριμένα σημεία σα να προσπαθούσε να μιλήσει κιόλας. Χαιρόταν με τον ήρωα του κόμικ, τον άνθρωπο κωλοβακτηρίδιο που έψαχνε την αλήθεια ρωτώντας νεράιδες και ξωτικά πλάσματα μέσα στην έρημο. Γούρλωνε τα μικρά της μάτια και έμενε με ανοιχτό στόμα όταν ο άνθρωπος κωλοβακτηρίδιο έμενε εγκλωβισμένος στην κινούμενη άμμο ενώ 3 φεγγάρια ξεπρόβαλαν στον ουρανό που γινόταν κόκκινος σαν να φλεγόταν.
Κι ύστερα όταν δύο γιγάντια τέρατα μονομαχούσαν κι ο ήρωας απελευθερωνόταν από την ακινησία του και τα εξολόθρευε σώζοντας τον κόσμο που είχε πιστέψει στο τέλος, το κορίτσι γυρνούσε προς τη μαμά του και την κοίταγε σα να ήθελε να μοιραστούν τη χαρά για την ευτυχή κατάληξη.

Κι εκείνη τη σημαντική μέρα για τη ζωή του κοριτσιού, η ιστορία έφτανε στην τελευταία σελίδα, ο λαός είχε σηκώσει στα χέρια τον κατάκοπο άνθρωπο κωλοβακτηρίδιο, εξασθενημένο από τη μάχη, στιγματισμένο από τη μάχη στις πύλες των δύο κόσμων – μοναδικό πραγματικό γνώστη του τέλους της άγνοιας, της Τζαχίλγια, να ψήνεται στον πυρετό και να τον πηγαίνουν σε μια γριά μάντισσα για ίαση, η Τρέισι νυσταγμένη φίλησε τη Μέρι Τζέιν και σηκώθηκε να πάει για ύπνο.
Όμως εκείνο το βράδυ – ορόσημο, η Μέρι Τζέιν τράβηξε τη μαμά της από τη ζακέτα και της έδειξε με το δάχτυλο την τελευταία σελίδα και για πρώτη φορά στη ζωή της μίλησε:

- Τζέρι, Ιρένα….είπε,
δείχνοντας διαδοχικά πότε τον άνθρωπο κωλοβακτηρίδιο και πότε τη γριά μάντισσα.

5 σχόλια:

Misirlou Oubliez είπε...

Τι λεει; Καλα; Τα σπαμε; Τα σπαμε;

kabamaru είπε...

trelainomai me papariseeeeeeee!!!!!!!!!! ti na leme twra!!!!!
Auti i Irena pantws "paizei" pantou!

mithrandir είπε...

Ti les twra!

DrStein είπε...

!!!!!!

Fight Back είπε...

NAI PE PAPARISE