Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Λίγο σεξ

ΔΟΚΤΟΡ ΧΑΜΙΛΤΟΝ, ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ"

Ο ηλικιωμένος άντρας ερχόταν προς το μέρος της.
"Καλημέρα Δόκτορα Χάμιλτον"
"Καλημέρα Ελενάκι, όλα καλά;"
"Μια χαρά..."

"Ο ΔΟΚΤΟΡ ΤΖΟΝ ΧΑΜΙΛΤΟΝ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ"


 "Πρέπει να το πάρω... και πάλι καλημέρα"

"Επίσης!"

Δόκτορ Ελένη Τζιζοπούλου, ψυχίατρος, ούτε Ελένη ούτε Ελενάκι κύριε "μεγάλε και τρανέ", σκέφτηκε η δρ. Τζιζοπούλου προσπερνώντας τον διευθυντη/διασημότητα της κλινικής.
Έβγαλε την κάρτα εισόδου από το κομψό designer τσαντάκι της και την τοποθέτησε μπροστά από τον αισθητήρα αναγνώρισης. Το πράσινο λαμπάκι άναψε, η πόρτα ασφαλείας άνοιξε. Ανέβηκε στον τρίτο όροφο της κλινικής. Το ραντεβού της την περίμενε.
Ο φύλακας της άνοιξε την πόρτα του δωματίου του.

[Φάκελος Ασθενούς
Όνομα: Λευτέρης Μαρτσαμπλόκος.
Συμπτώματα: Διπολική διαταραχή, υποχονδρίασηΜεταπτώσεις στη συμπεριφορά, παθολογική ζήλια, σεξουαλική δυσλειτουργία, πρόσφατη εκδήλωση βίαιου ξεσπάσματος
Πρόοδος: ασταθής]


Ενδιαφέρουσα περίπτωση, σκέφτηκε. 
Κοίταξε την ταλαιπωρημένη μορφή που καθότανε βαριά-πλατιά στην καρέκλα, το βλέμμα του χαμηλωμένο στο τραπεζάκι, το σώμα του σε πλήρη καταστολή από το κοκτέηλ φαρμάκων που του χορηγούσαν, για την δική του προστασία. Κάθησε στην απέναντι καρέκλα.


[Ιστορικό: Ο ασθενής παρουσίασε πρόβλημα δυσλεξίας (αρχικά αδυναμία να εκφέρει το γράμμα σ,  έπειτα άρχισε να μπερδεύει τα παθητικά με τα ενεργητικά ρήματα. Αργότερα εκδήλωσε κρίση πανικού με βασικό χαρακτηριστικό την παθολογική ζήλεια του προς την σύντροφό του (Στέλλα Σ). Η περίπτωση του κρίθηκε σοβαρή από τον Δρ. Χάμιλτον, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ασθενή από τη στιγμή της εισαγωγής του στην κλινική. Μετά από το επεισόδιο της επίθεσης στον Δρ. Χάμιλτον ο ασθενής τέθηκε σε αυστηρή περιφρούρηση και ειδική φαρμακευτική αγωγή. Η συνέχιση της παρακολούθησης ανατέθηκε στην Δρ. Ελένη Τζιζοπούλου]

"Καλημερα Λευτέρη. Πως είμαστε σήμερα; Θα ήθελα να συζητήσουμε για το χτεσινό επεισόδιο με τον δρ. Χάμιλτον και για το τί πιστεύεις οτι το προκάλεσε. Είχες κάποιο όνειρο πάλι;"
"Όνειρα... ναι, και πείτε στον δόκτορα οτι του ζητώ συγνώμη για αυτό που έγινε..." απάντησε ξεψυχισμένα χωρις να σηκώσει το κεφάλι του από το τραπέζι.
"Ειναι τα ίδια όνειρα που έχουμε συζητήσει; Θα ήθελες να μου μιλήσεις για αυτά;"
"Ναι...και όχι! Εννοώ, οτι ήταν ίδια με αυτά που εχουμε συζητήσει αλλά πήραν άλλη τροπή "
"Παρακαλώ, μπορεις να ξεκινήσεις όταν αισθάνεσαι έτοιμος."
"Την προηγουμενη νυχτα, πριν την συνεδρια με τον δρ. Χαμιλτον, ειδα παλι το ονειρο οπου με απατά η Στελλα..."
"...αυτό οπου η Στέλλα είναι μαζί με κάποιον άλλον άντρα και εσύ τους ακολουθεις μεχρι να μπουν σε ένα κτίριο..."
"Αυτό..."
"Ναι, αυτό το όνειρο το έχουμε αναλύσει Λευτέρη, όπως είπαμε είναι οι καταπιεσμένες ορμές που εκφράζονται στο υποσυνειδ.. "
"Ναι, ναι, τα θυμάμαι όλα αυτά", την έκοψε ο Λευτέρης. "Μόνο που αυτή τη φορά η κατάληξη ήταν διαφορετική. Αυτή τη φορά η Στέλλα πριν μπει στο κτίριο γύρισε να με κοιτάξει και μου ψιθύρησε μια κουβέντα: το Χάος σε χρειάζεται"
"Το...χάος είπες;"
"Ναι, ναι...έχει και συνέχεια. Πρίν προλάβω να την ρωτήσω τί εννοεί πρόλαβε πρώτη να μου πει ακόμα μία φράση."
"Και ποια ήταν αυτή;"
"Έδειξε τον άνδρα που ήταν μαζί της, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να εξαϋλώνεται πριν προλάβω να τον δω καλά καλά, μέχρι που έμεινε μόνο ένας σωρός από κόκκαλα! Μου είπε οτι ο Χάμιλτον είναι νεκρός και οτι δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Μετά ξύπνησα απότομα. Ήταν 3 το πρωί."
"Ο δόκτορ Χάμιλτον; Αυτός ήταν ο λόγος της επίθεσης σου; Νόμιζες οτι είχε όντως πεθάνει;"
"Ναι, ήμουν ταραγμένος... λυπάμαι για αυτό...Εξάλλου ήταν ο λάθος Χάμιλτον", πρόσθεσε ο Λευτέρης.
"Τί, εννοείς ο λάθος Χάμιλτον;", η δρ. Τζιζοπούλου σταμάτησε να γράφει.
"Δεν έχει τόσο σημασία πιά...αλλά αυτό εξηγήθηκε στο επόμενο όνειρό μου"
"Μίλησε μου για αυτό. Το είδες την ίδια νύχτα;"
"Όχι, όχι, αυτό το είδα την επόμενη νύχτα, χτες το βράδυ δηλαδή. Την πρώτη νύχτα που με βάλατε στην απομόνωση, σαν κάποιο τρελλό."
"Όχι δεν είσαι τρελλός, απλά μπερδεμένος. Με τον καιρό η κατάστασή σου θα βελτιωθεί. Αρκεί να παίρνεις τακτικά τα φάρμακά σου. Πρέπει να μας εμπιστευτείς Λευτέρη."
"Ναι...", συνέχισε την μονότονη ομιλία του ο Λευτέρης. 
"Αυτό το δεύτερο όνειρο λοιπόν ξεκίνησε όπως αυτό που έχω δει τόσες και τόσες φορές. Με εμένα να προχωράω σε ένα τούνελ που δεν σταματάει ποτέ..."
"Το τούνελ αυτο συμβολίζει την πορεία σου πιο βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό σου, το οτι δεν βρίσκεις την έξοδο είναι συνέπεια του άγχους σου να βρεις κάτι που δεν υπάρχει..."
"Ναι, μόνο που αυτή τη φορά το τούνελ σταμάτησε. 
Βγήκα έξω!
Και βρέθηκα σε ένα σκοτεινό και βαθυ δάσος. 
Εκεί, δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα να ακολουθώ παλι τον αντίζηλό μου, χωρίς την Στέλλα αυτή τη φορά. Μπορούσα να δω μόνο την πλάτη του και καθώς αυτός απομακρυνόταν, έτρεχα από πίσω του, μέσα από τα δέντρα, για να τον φτάσω. 
Σε κάποια στιγμή έχασα τον στόχο από τα μάτια μου και βρέθηκα σε ένα ξέφωτο. Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρυσα επιτέλους αυτόν που ακολουθούσα στα ονειρά μου. Μία θολή μορφή με ασαφή χαρακτηριστικά που αχνοφαίνονταν, σαν να ήταν φτιαγμένος από σκιά και καπνό. Τον ρώτησα ποιός είναι.  Με θλιμμένη φωνή μου είπε οτι κάποτε λεγόταν Τζέημς Χάμιλτον και είχε το δικό του όνειρο, αλλά τώρα ζει μόνο στα όνειρα άλλων, καταδικασμένος να βρει κάποιον να συνεχίσει το Κάλεσμά του. Παρόλα αυτά, συνέχισε, ένιωθε υποχρεωμένος να με προειδοποιήσει να προσέχω τί είδους συμφωνίες κάνω και με ποιούς. 
Εγω στο μεταξύ άρχισα να νιώθω μια απροσδιόριστη ανησυχία να μεγαλώνει μέσα μου και κίνησα να φύγω.

Τότε το αξιολύπητο πλάσμα έβγαλε από τον κόρφο του μια γυάλινη σφαίρα και μου έκανε νόημα να κοιτάξω μέσα της. 
Εκει μου εμφανίστηκε μια εικόνα βιβλική, οπου άγγελοι μάχονταν με δαίμονες και άλλα, γιγαντιαία πλάσματα. Την μια στρατιά οδηγούσε στη μάχη ο ίδιος ο Εωσφόρος και στην άλλη μεριά του πεδίου άλλα αγγελικά και δαιμονικά πλάσματα. 
Ένα από αυτά στεκόταν σε ένα ύψωμα, σιωπηλό και σκοτεινό, σιδεροντυμένο με μαύρη πανοπλία από την κορφή ως τα νύχια, κρατώντας ένα σπαθί σε κάθε χέρι. Ξαφνικά με πρόσεξε, έγνεψε προς το μέρος μου και τότε φόβος και δέος με πλημμύρισαν. Μου μίλησε για την Μοίρα, μου είπε οτι ήμουν προορισμένος να τον βοηθήσω στην μάχη του ενάντια στον Εωσφόρο και τους συμμάχους του και με υποσχέσεις δύναμης με προέτρεψε να ξεφύγω από αυτή τη μίζερη ζωή. Μου είπε οτι το όνομά του είναι Άριοχ και πρέπει να τον ακολουθήσω."
"Και... τί απάντησες σε αυτό το νέο πλάσμα της φαντασίας σου"
"Δεν είχα επιλογή... Του είπα ΝΑΙ!"

Ο Λευτέρης σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι του. Η Ελένη κοίταξε τα μάτια του. Ήταν καθαρά, κανένα ίχνος καταστολής σε αυτά. Και όχι μόνο αυτό. Φαινότανε να αναδύεται από μέσα τους μια ακτινοβολία, με υπνωτιστική επίδραση πάνω της. Το βλεμμα του καρφώθηκε στο δικό της. Ήταν τόσο ελκυστικό, ξυπνούσε μέσα της ανομολόγητα πάθη.
Ο Λευτέρης σηκώθηκε από τη καρέκλα και ήρθε προς το μέρος της. Η δρ. Τζιζοπούλου στεκόταν ακίνητη σαν άγαλμα, ανήμπορη να αντιδράσει, σαν κάποιο αόρατο χέρι να την έχει καθηλώσει. Ένιωθε την καρδιά της να χτυπά τρελλά... από πόθο;

Δεν είναι σωστό, δεν είναι επαγγελματικο, αναλογίστηκε καθώς ξεκούμπωνε το πουκάμισό της
Δεν είναι δίκαιο αλλά πρέπει να το κάνω. Ο Λευτέρης ένιωσε για πρώτη φορά την εσωτερική δύναμη του να απελευθερώνεται...
{Φορέστε τα 3-D γυαλιά σας}
Είχε ήδη φτάσει μπροστά της, το πρόσωπό του άγγιζε το πρόσωπό της. Άρχισε να την γδύνει.
Το άγγιγμα του πυροδοτούσε μέσα της εκρήξεις αδρεναλίνης και υποσχέσεις ανείπωτης ηδονής.
Η γλώσσα του στο στόμα της είχε την γεύση του απαγορευμένου καρπού, Τίποτε άλλο δεν την ένοιαζε πια.
Τα μάγια λύθηκαν από πάνω της και παραδόθηκαν και οι δύο στο αναπόφευκτο.
Τον ένιωσε μέσα της*...

Ήθελε να μπορούσε να κρατήσει για πάντα... 

 {Βγάλτε τα 3-D γυαλιά σας}
[3 ΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ]
"Μωρό μου, σου άρεσε και εσένα όσο και εμένα;", ρώτησε ο - εμφανώς ικανοποιημένος - Λευτέρης.
"...Μωρό;; Τι... πήγα και έκανα;; Ω Θεέ μου!" 
Ο Λευτέρης χαμογελούσε με μάτι που γυάλιζε.
"...Άκουσε με, Λευτέρη. Αυτό... που κάναμε σήμερα ήταν εντελώς απαράδεκτο. Δεν πρέπει κανείς να μάθει τίποτα για αυτό."
"Δεν θα το μάθει κανείς"
"Πρέπει να πηγαίνω. Δεν θα πω σε κανένα οτι δεν πήρες τα φάρμακά σου και δεν ξέρω και πως το κατάφερες. Αλλά σε παρακαλώ πολύ να συνεχίσεις την αγωγή. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να βγεις από δω μέσα!"
"Δεν χρειάζονται δρόμοι, όσο δεν χάνεις τον προορισμό σου..."απάντησε σαν υπνωτισμένος ο Λευτέρης.

Η δρ. Ελένη Τζιζοπούλου ντύθηκε βιαστικά απορώντας με το βλακώδες της πράξης της όσο και με την απότομη τροπή της κατάστασης του ασθενούς της στο να αραδιάζει παράδοξες ρήσεις, με καθαρότατη - αυτή τη φορά - άρθρωση. Κάτι μυστήριο συνέβαινε εδώ. Σαν να μην είχε συναίσθηση των πράξεών της. Αποφάσισε να παρατήσει την υπόθεση Μαρτσαμπλόκου το συντομότερο δυνατόν. Ίσως και ένα διάλειμα στο εξοχικό της, στο Ξυλόκαστρο, να της έκανε καλό.
Ταρακουνημένη, ζήτησε από τον φύλακα να την συνοδεύσει στην έξοδο.


Όταν έφτασε στο ισόγειο είδε πάλι τον δρ. Χάμιλτον, αυτή τη φορά να βγαίνει σαν σίφουνας από την κλινική. Φαινόταν αναστατωμένος. Η γραμματέας στο τηλεφωνικό κέντρο χωρίς να πει κουβέντα της έδειξε προς την τηλεόραση που έπαιζε στο mute, στην αίθουσα αναμονής. Δυνάμωσε τον ήχο. Ο γιός του δρ. Χάμιλτον είχε βρεθεί νεκρός, σε μια αυλή, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες.
Ο λάθος Χάμιλτον... νεκρός... 
Κοντοστάθηκε, αλλά προτίμησε να μην συνεχίσει την σκέψη που σχηματίστηκε στο μυαλό της.
Αντί αυτού, αποφασισε οτι ένα κρύο ντους στο σπίτι της θα ήταν ιδανικό.

Καθώς προχωρούσε προς το αυτοκίνητό της είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζει το αυριανό ταξίδι στο εξοχικό της. Έβαλε μπρος τη μηχανή του Acura coupe της.

Το Ξυλόκαστρο θάναι ωραίο αυτή την εποχή.



*Για την ολοκληρωμένη, Director's Cut, 100% adult έκδοση της σκηνής απλά στείλτε 10 euro στον λογαριασμό Paypal "PapariseThis/Mithrandir"





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~  ΕΠΙΛΟΓΟΣ  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Here in the forest dark and deep..." 

Ώρα 23:00 Σιωπητήριο στην κλινική.
Στο δωμάτιο 314, μέσα στο σκοτάδι, ο Λευτέρης είναι καθισμένος σταυροπόδι στο πάτωμα, τα μάτια του κλειστά.  Βρίσκεται ξανά στο άγριο δάσος των ονείρων του.

Μια φωνή μέσα του του λέει να προχωρήσει.
Φτάνει σε μία έπαυλη.
Βλέπει από το παράθυρο δύο ανθρώπους να συζητάνε μέσα.
"Πρέπει να πάμε σε αυτούς", ακούει την φωνή του Άριοχ. 
"Ποιοί είναι αυτοί;", ρωτάει.
"Θα μάθεις σύντομα. Όταν επιτέλους βρω αυτόν που ψάχνω τόσο καιρό... Τώρα όμως ξεκινάμε. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και οι εχθροί μας κινούνται ήδη."  
"Πες μου τουλάχιστον τι συνέβη με τον Τζέημς Χάμιλτον"
"Ήταν αυτός που άνοιξε την πόρτα. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσω υπόσταση στον κόσμο σου ήταν με πρόσκληση από κάποιον που διεθετε μια ειδικού τύπου δύναμη. Αυτό το συμπλεγματικό ανθρωπάκι, ο Χάμιλτον, δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί την δύναμη της ίδιας του της φαντασίας...Μετά από ότι έκανε ήμουν δεμένος μαζί του, και η παρουσία μου εξαρτιόταν από την εκπλήρωση της δικής του επιθυμίας. 
"Δεν καταλαβαίνω πώς μπλέκομαι εγώ όμως" απόρησε ο Λευτέρης
"Όταν ο Χάμιλτον εκπλήρωσε την αποστολή του βρήκε γρήγορο και πρόωρο τέλος, αναμφίβολα ένα γεγονός που ενορχηστρώθηκε από τους ανταγωνιστές μας σε αυτό το Αιώνιο Παιχνίδι. Την στιγμή εκείνη έχασα το δικαίωμα ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο. Όμως ο Χάμιλτον ήταν απλά ένα όχημα της μοίρας, και το πεπρωμένο δεν μπορείς να το αποφύγεις τόσο εύκολα...πριν προλάβω να εξοστρακιστώ βρήκα καταφύγιο στο γήινο σώμα σου, την στιγμή που με δέχτηκες εθελοντικά. Έτσι, χάρη στην παρέμβαση του Χάμιλτον και τη δική σου, έσπασα τα δεσμά μου επιτέλους!"
"...Τώρα καταλαβαίνω γιατί με συμβούλεψε να προσέχω τις συμφωνίες. Όμως πολυ μπερδεμένα μου φαίνονται όλα αυτα.." μονολόγησε ο Λευτέρης
"Όχι άμα ξέρεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Ηξερε το κόστος μιας τέτοιας συμφωνίας", απάντησε με νόημα ο δαίμονας.
"Αναρωτιέμαι αν το ξέρω εγώ...", ψέλλισε ο Λευτέρης, 
"Αυτό θα το καταλάβεις εν καιρώ. Είναι ώρα να ξεκινήσουμε."  
Ο Λευτέρης συνειδητοποίησε οτι δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποδεχτεί αυτή την απάντηση για την ώρα, τουλάχιστον μέχρι να μπορέσει να συγκεντρώσει και άλλες πληροφορίες για την κατάστασή του.
"Και πως θα βγούμε από εδώ μέσα;", ρώτησε.
"Ανοιξε τα χέρια σου!", πρόσταξε η φωνή μέσα του.

Τα μάτια του Λευτέρη ανοίγουν.  Στα χέρια του κρατάει μια πλαστική κάρτα. Πάνω στην κάρτα γράφει:
|| ΕΛΕΝΗ ΤΖΙΖΟΠΟΥΛΟΥ - Πρόσβαση - Επίπεδο Ασφαλείας 1 ||


Η φωνή μέσα του ξαναμίλησε.
ίδες και άκουσες. Είσαι πλέον έτοιμος να χαράξεις την πορεία σου. Αποδέξου με και παραδώσου στη μοίρα σου".
"Δεν έχω ιδέα ποιόν δρόμο να πάρω για να φτάσω σε αυτή την έπαυλη που με οδηγείς, αλλά θα ακολουθήσω την υπόσχεσή μου."
"Δεν χρειάζονται δρόμοι, όσο δεν χάνεις τον προορισμό σου", κάγχασε θριαμβευτικά η φωνή, αυτή τη φορά βγαλμένη μέσα από το ίδιο του το στόμα, και ο Λευτέρης κατευθύνθηκε υπάκουα προς την Έξοδο.






========================================================================  extension chapter  ========================================================================

Σσσσσς...τελειώνει 

 

Meanwhile in PapariseThis Headquarters

"...σκεφτηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, μμμ καλό τελείωμα, αν και κλεψιμέικο χεχεχε", μονολογούσε ο mithrandir όσο έγραφε την τελική του πρόταση

Misirlou: Παραμιλάς; Λολάρες ρε

[ο  Mithrandir γυρίζει απότομα και βλέπει την Μισιρλού]

Mithrandir: Ε, δεν σε είδα Μισιρλού, πόση ώρα στέκεσαι εδώ πέρα; Απλά τελείωνα το κείμενό μου.
Misirlou: Ναι, δεν είπαμε οτι θα βρεθούμε εδώ να πάμε για μπύρες; Ποιός γράφει μετά;
Mithrandir: Νομίζω ο Downhill ειναι. Α κατα φωνή, νάτος

[ανοιγει το πλάνο. Όλο το paparo-team μπαίνει μεσα στην αίθουσα]

ΤρύπιαΒάρκα: Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε;
Mithrandir: Ναι, τωρα μισό λεπτό να κάνω ένα save. Downhill σου δίνω εσένα το βιβλίο ε; Είσαι ο επόμενος...

[εκείνη τη στιγμή το βιβλίο αρχίζει να λάμπει με ένα εκτυφλωτικό φως που αναβοσβήνει, και ξαφνικά αρχίζει να χάνεται έως ότου εξαφανίζεται εντελώς και στη θέση του εμφανίζεται ένα χρυσό αυγό. Όλοι μένουν έκπληκτοι]

Downhill: Το βιβλίο!
DrStein: wtf?
FightBack: Χμμ. Εξαφανίστηκε...
Kabamaru: Το αυγό!
Misirlou: Και τώρα;;
ΤρύπιαΒάρκα: Μπορεί να ξαναεμφανιστεί, ας μην πανικοβαλλόμαστε.
Mithrandir (απαρηγόρητος): Ναι; Και αν δεν εμφανιστεί ξανά; Ή αν αργήσει αυτό να γίνει; Τί κανουμε;
DrStein: Μπα... ακομα και αν εμφανιστεί, ήρθε το τέλος… Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου τα μισά από τα σημερινά ελληνικά blogs δεν θα υπάρχουν τον επόμενο χρόνο. Πόσο να περιμένουμε για την επόμενη ανάρτηση εμείς; Άκυρα όλα! Όσο αργούμε τόσο πιο γρήγορα θα ψοφήσει και το δικό μας το μπλογκ...
Downhill: Αν ψοφήσει θα φέρουμε τον νεκροτόμο! (σατανικό γέλιο)
Kabamaru: Ίσως... θα μπορούσαμε να γράψουμε άλλες ιστορίες στο μεταξύ; Που να μην είναι απαραίτητα μέρος του βιβλίου αλλά να κινούνται στο ίδιο σύμπαν με τις άλλες; Για να μη χαθεί το ενδιαφέρον εντελώς...μέχρι να το ξαναπιάσουμε.
ΤρύπιαΒάρκα: Καλή ιδέα Καμπα. Θα συνθέσω ένα ποίημα...
Kabamaru: Ναι; Και εγώ μια τσόντα, αφού πουλάει απότι φαίνεται, χαχαχα.
FightBack: ΡΕ σεις εχω μια καταπληκτικη ιδεα για γουέστερν καουμπόικο με ερωτικό ειδύλλιο ινδιάνων, μπορω να το γράψω στο επόμενο μέρος του παπαράιζ;
Downhill: Ενδιαφέρον αυτό! Όλα πουτάνα!
Φ.Κ.: Ιστορίες για αγρίους... Για το πούτσο καβάλα είστε παλικάρια..

[γυρνανε όλοι να δουνε τον νεοφερμενο που μίλησε]

Mithrandir: Ποιός είσαι πάλι εσύ;
Kabamaru: Έλα ρε...είναι ο φίλος μου από την περίληψη του 2ου κύκλου, θυμάστε; Τον έφερα και αυτόν για να δει  από κοντά τί παίζει, γιατί δεν είχε καταλάβει Χριστό.
Φ.Κ.: Ναι εγώ είμαι και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τίποτα. Εγώ λέω να πάμε για αυτά τα ποτάκια επιτέλους μήπως και την βγάλουμε την άκρη εκεί τελικά
Ολοι μαζί: ΜΕΣΑ!

Το παπαροτημ αποχωρεί σιγά σιγά, τα φώτα κλείνουν και επικρατεί ησυχία.




15 σχόλια:

DrStein είπε...

nnnnnnnnice!

Fight Back είπε...

γαμησε το παπαραιζ

Κολοκύθι είπε...

Πάντως αυτό το πάπαράιζ είναι σα το ελλάδα έχεις ταλέντο. Εμπνευσμένοι τύποι διαγωνίζονται , κανείς δε το βλέπει αλλά όλοι το ξέρουν από τις διαφημίσεις.
Εμένα μου αρέσετε , σήμερα έχω κάνει και το μαλλί μου σαν αυτής δίπλα στον ψινάκη.

mithrandir είπε...

Na poume kapou edw oti me ton titlo "Ligo SEX" o tracker ekane trelles xaroules. Mipws na allaksoume prosanatolismo?

Poios exei sunexeia?

Kolokuthi, kalire i paromoiwsi. Eides pou to diabazeis kai apla ntrepesai na to paradexteis?
Empros na bgoun sti fora oi krupto-paparofans (me tin kali ennoia)! Out of the closet!!

satya είπε...

Η αλήθεια είναι ότι μια ψιλοάκρη την βρήκα μετά από τα ιδιαίτερα μαθήματα που αφιλοκερδώς μου προσεφέρθησαν-και τονίζω το αφιλοκερδώς!!!!

Ένα πράγμα με χάλασε μόνο!! Ένα!!
Είναι δυνατόν να μου έχετε φτιάξει σκηνή σεξ και να είναι τόσο μικρή σε διάρκεια και τόσο φτωχή σε περιγραφή??? Και εντάξει αυτό, πες ότι είμαι εγώ σεξομανής και το βλέπω υπερβολικά.. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΑΤΣΑΜΠΛΟΚΟΥ- ΑΛΛΕΝ ΛΕ ΦΑΝΓΚ ΝΑ ΕΙΝΑΙ "Μωρό μου, σου άρεσε και εσένα όσο και εμένα;" ????? ΕΜΕΤΙΚΌ!!! (ας την έλεγε τουλάχιστον πουτανάκι του να νιώσω μια ισορροπία...)

Τώρα που βγάζω άκρη μου αρέσει πιο πολύ!!!!! Για συνεχίστε παρακαλώ!!!

mithrandir είπε...

Satya ontws mikri i skini (3 lepta einai auta). Gia tin extended version tis skinis exw idi enimerwsei sto katw meros. Ksexna loipon auta ta "afilokerdws" kai ksigisou!

H ataka nomizw itan i katalliloyeri gia na epelthei i apomuthopoiisi i opoia tha ekane mia wraia antistiksi me tis uposxeseis pou afisan na aiwrountai oi prwtes perigrafes tis skinis klp klp mpla mpla.

Telika kai sta blogs... Thelou Sex!
(Tsis Kempap Kempap... Gardoumpa!
Doner!)

mc είπε...

Με ξενέρωσε λίγο το Ξυλόκαστρο αλλά υποθέτω ότι ταιριάζει απόλυτα με την ανοργασμικιά Ελένη ε;
Κατά τ' άλλα, επιτέλους επανήλθε η δράση!

mithrandir είπε...

Xoxo Ampot, i alitheia einai oti den exw paei pote. Ksenerwto e?
Pantws maresei pou ta pianeis amesws, anorgasmikia ontws ;)

Welcome back sta sxolia!

ATHENA είπε...

EΓΩ ΒΡΕΘΗΚΑ ΕΔΩ ΣΕ ΤΡΙΑ ΑΛΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚ ΕΙΔΑ ΤΟ DEDICATED ΚΑΙ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΣ ΔΩ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (ΓΙΑΤΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ)
ΤΟ ΚΑΤΑΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ!

ΔΩΣΤΕ ΣΠΕΡΜΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ

ΦΡΑΝΚ ΦΟΡ ΠΡΕΖΙΝΤΕΝΤ

kabamaru είπε...

αυτο που βλεπω τελικα ηταν οτι επρεπε να γραψει ο μιθρα για λιγο σεξ για να ξυπνησει το παπαροκοινο!!!!!

mithrandir είπε...

athena akolouthisa ta bimata sou kai me tria almata brethika sto blog sou (to kalo, giati exeis kai polla).
Keep it up!
Frank RESPECT

Kabamaru eides?

mc είπε...

E..συγνώμη αλλά έπειτα από τις οδηγίες ενός από τα μέλη-συγγραφείς του βιβλίου σας, πρέπει να αφήσω σήμερα ένα σχόλιο (ή και παραπάνω) λόγω παγκόσμιας ημέρας comments.

kabamaru είπε...

ligo sex gardouba kai doner

kabamaru είπε...

kalo pasxa paparise!!!

Ανώνυμος είπε...

hallo