The Beast Within…

OH SHIT…IT’S A FUCKIN’ SHEET!!

I

«Τζέρρυ τι θα κάνεις τώρα??»
«Ναι…Τζέρρυ…τι θα κάνεις???»
«Είναι αληθινός, είναι ΕΔΩ!!!»
«Σε ΒΛΕΠΩ!!»
«Τι συμβαινει Τζέρυυυ?? ΧΑΑΧΑΧΑΧΑ!!»
«Χρόνο…ΧΡΟΝΟ … ΧΡΟΝΟ!!!»

Ένα συνοθύλευμα από αλληλοκαλυπτώμενα ερωτήματα ηχούσε τώρα μέσα στο κεφάλι του… ψίθυροι στην άκρη του μυαλού…μία ακατάληπτη ζαλάδα… Πάσχιζε να μείνει συγκεντρωμένος μα βυθίζονταν όλο και περισσότερο σε μία κατάσταση πανικού! Κάθε προσπάθεια να συμπεριφερθεί φυσιολογικά του προκαλούσε όλο και μεγαλύτερη αμηχανία αφού ήταν εμφανές στην όψη του πως ο μυστηριώδης ξένος δεν του ήταν εντελώς άγνωστως… Η ματιά του Allen παρέμενε απλανής όμως διαπερνούσε την ψυχή του…
Ξαφνικά ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα τον διαπέρασε και μία ακατάληπτη οντότητα τον παρέσυρε σε μία διαδρομή στις πιο σκοτεινές γωνιές του νου. Αισθάνθηκε να χάνει τον έλεγχο του μυαλού του…Οι παλμοί τις καρδιάς του άρχισαν να αυξάνονται…η εφίδρωση στο πρόσωπό του ήταν εμφανής….τα μάτια του είχαν γυρίσει και κινούνταν σπασμωδικά… Η εξωπραγματική αυτή εμπειρία του προκαλούσε πόνο και αγωνιά καθώς η άγνωστη δύναμη αδιάκριτα και απροσκάλεστα εξερευνούσε σπιθαμή προς σπιθαμή τα πιο κρυφά μυστικά του…

Ένας μουντός πάταγος τον απέκοψε από την πραγματικότητα καλωσορίζοντας τον στο βασίλειο της σιωπής! Έβλεπε το φως να απομακρύνεται καθώς αιωρούνταν όλο και πιο βαθιά σε ένα πρασινωπό σκοτεινό διάδρομο…Η φωνή της υπηρέτριας ηχούσε απόμακρη, θολή όλο και πίο σιγανή…αισθάνθηκε απόλυτα αβαρής…τίποτα δεν τον ένοιαζε…

Ξαφνικά σαν παραφωνία μέσα σε αυτή τη γαλήνη, ένιωσε μία ωμή δύναμη να τον τραβάει πίσω, προς την φωτεινή πηγή!

«κύριε Άντερσον…είστε καλά??» Ο Τζέρρυ βρίσκονταν στο πάτωμα…Η Τζένη, τρομοκρατημένη, προσπαθούσε να τον συνεφέρει… «Με τρομάξατε κύριε Άντερσον…κύριε Le Fang βοηθήστε με να τον σηκώσω παρακαλώ!!» είπε περιμένοντας να την βοηθήσει…Ο Allen ήταν ζαλισμένος αλλά προσπάθησε να μην το δείξει… Πρίν κάνει το πρώτο βήμα ο Τζέρρυ είχε ήδη ξεκινήσει να σηκώνεται μόνος του…

«Δεν χρειάζεται Τζένη…είμαιιιι εντάξει …» είπε τινάζοντας το σακάκι του. «Μόνο ειδοποίησε την κα Ιρένα ότι κάτι σημαντικό προέκυψε που δεν μπορώ να αγνοήσω…ζήτησέ της συγγνώμη εκ μέρους μου…θα επανορθώσω με την πρώτη ευκαιρία…»

Χωρίς να περιμένει απάντηση έπιασε τον μυστηριώδη ξένο από τον ώμο καθοδηγώντας τον σιωπηλά στο αυτοκίνητό του ενώ η βαριά πόρτα έκλεινε πίσω τους…Ο βηματισμός του ήταν γρήγορος, ασύμμετρος και η αναπνοή του κοφτή και ασταθής προδίδοντας την ταραχή του… Απενεργοποίησε τον συναγερμό του αυτοκινήτου και έκατσε στην θέση του οδηγού…Ο Allen έδειχνε απρόθυμος να ακολουθήσει… φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του σαν να είχε «δει» κάτι που τον προβλημάτισε!

«Μην αργείς τώρα!!! Έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας…».

Όλα εξελίσσονταν πολύ γρήγορα και δεν του άρεσε όταν αισθανόταν πως δεν έχει τον έλεγχο των πραγμάτων…Όμως εδώ που είχε φτάσει δεν είχε πολλές επιλογές… Το μόνο που συνέδεε τους δύο άντρες ήταν ένα χαμένο πορτοφόλι…ή μήπως κρύβονταν κάτι βαθύτερο? Τελικά οι δύο άγνωστοι επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο με αποσκευές ο καθένας τα μυστικά του…

II

Ο Τζέρρυ γύρισε το κλειδί στην μίζα και πάτησε το play στο στερεοφωνικό…το γουργουρητό του εξακύλινδρου κινητήρα ανέλαβε να σπάσει την αμήχανη σιωπή μέχρι να μπει το πρώτο τραγούδι του cd…

“Sing me a song, youre a singer

Do me a wrong, youre a bringer of evil

The devil is never a maker

The less that you give, youre a taker

So its on and on and on, its heaven and hell, oh well

The lover of lifes not a sinner

The ending is just a beginner

The closer you get to the meaning

The sooner youll know that youre dreaming”

Το «Heaven & Hell» έδωσε αφορμή για να σπάσει ο πάγος…

-Black Sabbath??

-Ναι! … Αν δεν σου αρέσουν μπορείς να αλλάξεις CD…

-Όχι, όχι … «τα σπάνε!!»

-Ναι αλλά όχι όσο το paparise!

-Ποιο?

-Never mind… Πιστεύεις στο μεταφυσικό μικρέ? Στην Κόλαση και τον Παράδεισο?

-Έχω σταματήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να πιστεύω σε οτιδήποτε κε Άντερσον... »

-Κε Άντερσον? Ας αφήσουμε τις τυπικότητες Allen…Οι τύποι είναι για τις φυσιολογικές γνωριμίες και δεν νομίζω ότι η δική μας περίπτωση εντάσσεται στην παραπάνω κατηγορία…

-ΟΚ τότε…Τζέρρυ λοιπόν…

-Έτσι είναι καλύτερα…Πές μου όμως…Αν δεν πιστεύεις στο υπερφυσικό, τι εξήγηση θα έδινες για τις παράξενες δυνάμεις σου?

Ο Allen δεν μίλησε, μόνο έμεινε να τον κοιτάει με ένα επίμονο βλέμμα απορίας ενώ πάσχιζε να συνθέσει στο μυαλό του την κατάλληλη απάντηση…

«Μην με κοιτάς με αυτό το ύφος μικρέ…ξέρεις πολύ καλά όπως και εγώ ότι μας συνδέει κάτι βαθύτερο από ένα χαμένο πορτοφόλι…Αυτό που έκανες εκεί πίσω…»

«Τι εννοείς?» τον διέκοψε ο Allen

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ο Τζέρρυ σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου… «Ας αφήσουμε τις υπεκφυγές…Θές την βοήθειά μου ή όχι? Σίγουρα τώρα δεν θα ζητούσες την βοήθεια ενός τελειωμένου μπεκρούλιακα αν δεν ΗΞΕΡΕΣ!!!! Ακόμα δεν το έχω χωνέψει καλά-καλά ότι είσαι αληθινός! Προς στιγμή βρέθηκα να αιωρούμαι σε ένα κενό…και μέσα στο άπειρο σε είδα να αναμοχλεύεις μνήμες που χρόνια τώρα προσπαθώ να κρύψω ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό…αυτό εννοώ!»

Ο Allen παρέμενε σιωπηλός…ήταν ακόμα επιφυλακτικός και μπερδεμένος… Δεν του είχε μιλήσει ακόμα για τα μυστικά του και δεν ήταν σίγουρος ότι ήθελε να το κάνει… Όμως πώς γίνονταν να έχει αυτός ο ξένος στο μυαλό του εικόνες από τα όνειρα που τον βασανίζουν τόσα χρόνια?? Ναι, είχε δει ένα μέρος του μυαλό του…αλλά δεν κατάφερε να δεί όλα όσα θα ήθελε!

Ο Τζέρρυ με μία απότομη κίνηση ξαναμπήκε στον δρόμο…

«Allen! Τα πράγματα είναι πολύπλοκα…Πρέπει να με εμπιστευτείς... Δεν είναι όλα παιχνίδια της μοίρας, άλλά σίγουρα δεν ήταν τυχαίο που έχασα το πορτοφόλι μου και σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι είσαι τώρα εδώ…όμως, για να ενώσουμε όλα τα κομμάτια του πάζλ, πρέπει πρώτα να βρεθούμε στο κατάλληλο μέρος…Αυτή τη στιγμή όλα είναι τόσο μπερδεμένα…ίσως το κατάλληλο background να μας βοηθήσει…αν και έχω ένα κακό προαίσθημα…»

«Κακό προαίσθημα?? ΧΑΧΑ!! Η ιστορία της ζωής μου…!!!» είπε ο Allen σε μία ένδειξη αυτοσαρκασμού όμως βαθιά μέσα του ήξερε…Τώρα τελευταία τα όνειρα τον επισκέπτονταν όλο και πιο συχνά, πιο έντονα, πιο ζωντανά…και οι δυνάμεις … αυτές οι μυστηριώδεις αισθήσεις γίνονται όλο και πιο δυνατές, όλο και πιο δύσκολο να τις ελέγξει…να τις περιορίσει…Μήπως ήταν μία προειδοποίηση? Όμως μια προειδοποίηση για τι? Βυθίστηκε στις σκέψεις του αφήνοντας προς στιγμήν μία αδρανή σιωπή να πλανάται στην καμπίνα του αυτοκινήτου…

«It goes on and on and on, heaven and hell….» Οι στίχοι μπερδεύονταν με τις σκέψεις του…Το μυαλό του επεξεργάζονταν όλες τις πληροφορίες, τα όνειρα, τις αισθήσεις, τον μυστηριώδη ξένο που μόλις είχε γνωρίσει… Του έκανε εντύπωση η ψυχρή ηρεμία με την οποία αντιμετώπιζε την κατάσταση… Με βάση τα κοινωνικά πρότυπα ήταν ένα παράσιτο, ένας στιγματισμένος, όμως τώρα έβγαινε στην επιφάνεια μία διαφορετική πλευρά, ακέραια και αποφασιστική…

Ξαναθυμήθηκε τους ήρωες των κόμιξ…ο Τζέρρυ είχε πολλά κοινά με τους παιδικούς του ήρωες…αντικοινωνικός, σκοτεινός, αινιγματικός…ένας χαρακτήρας με διπλή προσωπικότητα…στην πρώτη ματιά ένας ανίκανος αλκοολικός, όμως βαθιά μέσα του υπήρχε μία διαφορετική προσωπικότητα πρόθυμη να θυσιάσει την κοινωνική του εικόνα για να κρύψει κάποιο πολύτιμο μυστικό…όμως τι? Τα ερωτήματα κατέκλυζαν τον νου του ενώ η ματιά του είχε απορροφηθεί από τη γραφικότητα της διαδρομής…Η ανοιχτή ύπαιθρος του έδινε ένα αίσθημα ελευθερίας και η ομίχλη που είχε καθίσει πάνω στα καταπράσινα λιβάδια πρόσθετε κάτι μυστηριακό στο τοπίο…

III

Ο ήλιος είχε αρχίσει να βυθίζεται στον ορίζοντα και το αυτοκίνητο με τους αινιγματικούς επιβάτες συνέχιζε την πορεία του…Ξαφνικά ο Τζέρρυ έστριψε σε έναν χωματόδρομο.

«Δεν είμαστε μακριά τώρα…»

Ο Allen παρέμενε σιωπηλός…άλλωστε ο Τζέρρυ του εξήγησε πως πρέπει να βρεθούν στο κατάλληλο μέρος για να μπορέσουν να ενώσουν όλα τα κομμάτια του πάζλ…Προσπάθησε να χαθεί στην μουσική μα τα ερωτήματα ήταν τόσα πολλά… Συνέχισε να κοιτάει έξω από το τζάμι το περίεργο δάσος. Πελώρια δέντρα υψώνονταν επιβλητικά, δημιουργώντας μία αψίδα πάνω από το ασημένιο όχημα, εμποδίζοντας το φώς του ηλίου να περάσει, ενώ ο ήχος τρεχάμενων νερών ακούγονταν από απόσταση.
Ο Τζέρρυ είχε ανάψει τα φώτα όμως δεν έκοψε ταχύτητα. Ξαφνικά το πελώριο τοίχος από την πυκνή βλάστηση χάθηκε και το αυτοκίνητο ξεχύθηκε σε ένα ξέφωτο…Αριστερά υψώνονταν πελώρια κοφτερά βράχια ενώ δεξιά σε αρκετή απόσταση βούιζαν τα νερά ενός ποταμού…μπροστά ήταν…

«ΑΥΤΗ Η ΕΠΑΥΛΗ!!!! ΘΕΕ ΜΟΥ!!! ΠΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ?????!!!»

Ο Τζέρρυ παρέμενε σιωπηλός…

Παρόλο που ο Allen ένιωθε ανήσυχος και ζητούσε νευρικά απαντήσεις, αυτή η αποφασιστικότητα και η ηρεμία στο βλέμμα του Τζέρρυ τον έκανε να αισθάνεται εν μέρει ασφαλής…

Το αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα στο λιθόστρωτο μονοπάτι …

«Κατέβα μικρέ»

Ο Allen είχε ιδρώσει και η καρδιά του χτύπαγε σαν τρελή…δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτό το μέρος…τι δουλειά είχε αυτός σε αυτό το μέρος?? Μήπως ήταν ένα ακόμα όνειρο?? Οχι…όχι δεν μπορεί να είναι αλήθεια!! Όχι!!!

Η πόρτα του άνοιξε βίαια επαναφέροντας τον στην πραγματικότητα!

«ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ????»

Διστακτικά ο Allen έβγαλε το ένα πόδι του και το κατέβασε σιγά-σιγά μέχρι να νιώσει το πλακόστρωτο μονοπάτι στην σόλα του παπουτσιού του…έπειτα έβγαλε και το άλλο πόδι…ο ήχος από τα παπούτσια ήταν σαν μαχαιριές στην καρδιά του…δεν είναι μικρό πράγμα να βρίσκεσαι ξαφνικά στο σκηνικό που πλαισίωνε τους παιδικούς σου εφιάλτες…

Ο Τζέρρυ ήδη κατευθύνονταν προς την είσοδο της μεγάλης έπαυλης

«Τζέρρυ…περίμενε…τι κάνουμε εδώ?? Αυτό…»

«..είναι το σπίτι που βλέπεις από μικρό παιδί στους εφιάλτες σου…» τον διέκοψε ο Τζέρρυ χωρίς να γυρίσει καν προς το μέρος του… «αυτό είναι το σκηνικό που πρωταγωνιστείς τα τελευταία 30 χρόνια…Σωστά? Δεν είναι μόνο δικός σου εφιάλτης Allen…είναι και δικός μου…Εσύ δεν με είδες ποτέ αλλά εγώ συμμετείχα…κάθε φορά που ζούσες τον εφιάλτη σου ήμουνα και εγώ εκεί, θεατής σε μία άκρη του μυαλού σου…Αλλά πρέπει πρώτα να τα βάλουμε όλα σε μία σειρά… Έλα τώρα! Μήν αργείς!»

Ο Allen σάστισε λίγο από την έκπληξη που του προκάλεσαν τα λόγια του Τζέρρυ…

«Δεν ξέρω αν το διασκεδάζεις αλλά αυτή η σιωπή δεν θα συνεχιστεί για πολύ…ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ!!!?».

Η ερώτηση ήρθε αυθόρμητα στα χείλη του και ακούστηκε ιδιαίτερα αποφασιστική αναγκάζοντας τον Τζέρρυ να σταματήσει τον νευρικό βηματισμό του, πράγμα που εξέπληξε και τον ίδιο τον Allen…

«Πολύ καλά λοιπόν…θα σου πω ο,τι θέλεις να μάθεις…όμως μην χάνεις χρόνο…έλα!»

IV

O Τζέρρυ έκανε μία μικρή πάυση για να πάρει μία βαθιά ανάσα και συνέχισε…

«Είμαι κάποιος που είδε το απαγορευμένο…ήμουν στο λάθος μέρος σε λάθος στιγμή… 

Όλα ξεκίνησαν με εκείνο το ταξίδι στο Ισραήλ, την Μέκκα της Θρησκειολογίας & των φολκλορικών παραδόσεων. Ο πατέρας μου ήταν πολύ κοντά σε μια μεγάλη ιστορική ανακάλυψη. Σε μία από τις τελευταίες του εξερευνητικές αποστολές ανακάλυψε διάφορους αρχαίους πάπυρους που μιλούσαν για ένα συνταρακτικό γεγονός που συμβαίνει μία φορά κάθε 1000 χρόνια σε μία περιοχή κοντά στα άγονα εδάφη της Νεκράς Θάλασσας…Νεράϊδες και ξωτικά, φιγούρες του μύθου εμφανίζονται στην έρημο και αλληλεπιδρούν με τους ζωντανούς… και όπως κάθε περήφανος γονιός, ήθελε να έχει τον μοναχογιό του στο πλάι του την στιγμή του θριάμβου του!
Η τοποθεσία δεν ήταν ιδιαίτερα δύσβατη, όμως για κάποιο περίεργο λόγο κανένας ξεναγός δεν αναλάμβανε να μας οδηγήσει… Τελικά ο πατέρας μου και 5 βοηθοί του, μίσθωσαν ελικόπτερο και πλήρωσαν αδρά έναν ξεναγό να μας πάει στην ερημική τοποθεσία όπου κατασκηνώσαμε για το βράδυ.

Όπως αποδείχτηκε, η αλήθεια διέφερε πολύ από τον μύθο. Αν και είχαμε προειδοποιηθεί, η περιέργεια υπερκάλυψε οποιοδήποτε αίσθημα φόβου….
Θυμάμαι την βαριά Ανατολίτικη προφορά του ξεναγού καθώς μας έδινε την τελευταία προειδοποίηση:

«Εσείς οι πλούσιοι Αμερικάνοι ποτέ δεν θα μάθετε! Αφού είστε αποφασισμένοι να μείνετε, ακούστε αυτό που θα σας πω και ακούστε με όλη σας την προσοχή!! Εδώ δεν ισχύουν οι κανόνες του κόσμου σας…εδώ, οι κόσμοι μπλέκονται και τα σύμπαντα γίνονται ένα… Κάθε φορά, στα τέλη της “Τζαχίλγια” (εποχή της άγνοιας), οι πύλες των δύο κόσμων ανοίγουν και οι νεκροί περπατάνε στον κόσμο των ζωντανών… Άγγελοι και δαίμονες μονομαχούν για την μοίρα αυτού του κόσμου! Μία παράβλεψη του Δημιουργού…Η γη γίνεται τόπος επικών μαχών και γεγονότων που δεν είναι για τα μάτια των ανθρώπων…Μείνετε μέσα στις σκηνές και ό,τι και να ακούσετε μην βγείτε έξω…πάρτε αυτό το φλασκί…είναι γεμάτο αγιασμό από τους άγιους Τόπους…κάντε ένα κύκλο γύρω από την σκηνή και ραντίστε την σε σχήμα σταυρού…αγνοήστε κάθε ήχο! Ο Αλλάχ να σας φυλάει!!!»

Ξέμεινα να κοιτάω το ελικόπτερο καθώς απομακρύνονταν μέχρι να γίνει μία ανεπαίσθητη κουκίδα στον καταγάλανο ουρανό…»

Η φωνή του Τζέρρυ είχε βαρύνει και τα μάτια του είχαν μουσκέψει καθώς βουτούσε όλο και πιο βαθιά σε μνήμες που για πολλά χρόνια βάραιναν μόνο την δική του συνείδηση …

«Ο πατέρας μου δεν ήθελε να με τρομάξει και προσπάθησε να με πείσει πως όλα είναι τοπικές προκαταλήψεις…
Η νύχτα κυλούσε ήρεμη και όλα έδειχναν πως τα γραπτά των πάπυρων δεν είναι παρά φολκλορικοί μύθοι…Από όσο μπορώ να θυμηθώ απολάμβανα τον πιο καθαρό έναστρο ουρανό που είχα συναντήσει ποτέ στην ζωή μου!! 

Πρέπει να είχα αποκοιμηθεί όταν ξαφνικά σηκώθηκε ένας δυνατός αφύσικος άνεμος που όλο και δυνάμωνε…Ξύπνησα έντρομος! Το μόνο που άκουγα ήταν η βουή του ανέμου και οι φωνές του πατέρα μου που έλεγε να μείνω μέσα ενώ τον άκουγα να ραντίζει την σκηνή…
Τότε ήταν που ακούστηκε ο πρώτος βρυχηθμός…εκείνος ο ήχος…ήταν κάτι το εξωπραγματικό! Σαν δεκάδες θηρία που ουρλιάζουν μαζί….Και οι λάμψεις…Αναλαμπές που έκαναν την νύχτα μέρα … Ανησυχούσα όμως δεν είχα το κουράγιο να βγώ έξω… 

Ξαφνικά ο αέρας κόπασε και το μόνο που ακούγονταν ήταν οι βρυχηθμοί και ο ήχος μετάλλων που συγκρούονταν προκαλώντας έναν ανάμικτο μεταλλικό θόρυβο που θύμιζε δεκάδες κεραυνούς…Η γή έτρεμε σε κάθε κρότο…άνοιξα το φερμουάρ της σκηνής για να αναζητήσω τον πατέρα μου όμως πάγωσα μπροστά στο θέαμα… Η άμμος που μέχρι πρίν από λίγα λεπτά σήκωνε ο αέρας φαινόταν να αιωρείται ακίνητη! Ο ουρανός φλέγονταν, η πανσέληνος είχε χαθεί και την θέση της είχαν πάρει τρία ολόγεμα κατακόκκινα φεγγάρια ενώ ο χρόνος είχε “παγώσει” λές και όλο το σύμπαν παρακολουθούσε “αυτούς”!!!
Τα δύο γιγάντια, μεγαλοπρεπή πλάσματα που αιωρούνταν λίγα μέτρα πάνω από την έρημο μπλεγμένα σε μία σφοδρή μονομαχία μέχρις εσχάτων!! Έχεις δει άγγελο να υποκύπτει στα τραύματά του Allen??? Ένα τραγικό θέαμα που το μικρό μας μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει … Η θλίψη σε καταβάλλει με τρόπο ανέκφραστο… Ο ουρανός σκοτεινιάζει και μετά μία τρομερή λάμψη και ένα υπόκωφο βουητό που όλο και πλησιάζει…και το ωστικό κύμα τόσο δυνατό που σου κόβεται η αναπνοή…! 

Σηκώθηκα με δυσκολία…Είχε ξημερώσει…Τα πάντα είχαν χαθεί…αναζήτησα τον πατέρα μου αλλά μάταια…θυμάμαι να περιφέρομαι για μέρες στην έρημο χωρίς φαΐ, χωρίς νερό…η δίψα ήταν τόσο αφόρητη που ευχόμουν να πεθάνω…τελικά όλα σκοτείνιασαν!

Δεν περίμενα να ανοίξω τα μάτια μου ξανά, όμως η μοίρα φαίνονταν να διασκεδάζει εις βάρος μου…Όταν ξύπνησα βρέθηκα στο σπίτι του Khalid Adam Rizwan, “Του αιώνιου προφήτη που φυλάει τις πύλες του Παραδείσου”. Με βρήκε, μου έδωσε τροφή και με δέχτηκε στο σπίτι του σαν παιδί του προστατεύοντάς με από τα μέλη των άλλων Φατρίών που θεωρούσαν ότι είμαι καταραμένος… βλέπεις Allen όλα έχουν το τίμημα τους σε αυτόν τον κόσμο… Το απόκοσμο θέαμα στο οποίο άθελά μου είχα γίνει παρατηρητής άφησε το στίγμα του…. Όταν βλέπεις τέτοια ανείπωτα πράγματα, είσαι καταδικασμένος να χάσεις ένα μέρος της ψυχής σου…Ο Azrael, μαζί με το ηττημένο πνεύμα διεκδικεί την ψυχή κάθε ζωντανού πλάσματος που γίνεται μάρτυρας τέτοιων γεγονότων… Όμως στην δικιά μου περίπτωση, ο «Θεριστής των ψυχών» βλέποντας ότι προστατεύομαι από τον αγιασμένο κύκλο, στιγμάτισε την ψυχή μου με το πύρινο ξίφος του καταδικάζοντας την έτσι σε αιώνια τιμωρία!
Από τότε διαρκώς με βασανίζουν οράματα από τον άλλο κόσμο, από το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον… κάποιοι θα το αποκαλούσαν χάρισμα όμως εγώ θα το αντάλλασσα σε μία στιγμή!
Βλέπω φριχτά πράγματα Allen… Μόνο το αλκοόλ περιορίζει τα οράματα…»

V

Ο Allen παρέμενε αμίλητος…τον είχε συνεπάρει η αφήγηση και η περιέργειά του για το τι μπορεί να έχουν όλα αυτά να κάνουν με αυτόν είχε ενταθεί…

«Τζέρρυ…πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό που σου συνέβη όμως τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με εμένα!!»

Ο Τζέρρυ δεν μίλησε…έβγαλε ένα χαρτί και έγραψε το όνομα του Allen…”Allen Le Fang”… «Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει το όνομά σου μικρέ μου Άλλεν?» είπε και η ματιά του απέκτησε μία τρομακτική έκφραση που του προκαλούσε ανατριχίλα!

«Τι μπορεί να σημαίνει το όνομά μου?…Τι μπορεί να σημαίνει το οποιοδήποτε όνομα??!!!» είπε όσο μπορούσε πιο φυσικά….

«ΧΑΧΑΧΑ!! Είσαι πραγματικά αφελής…γύρισε το χαρτί προς το μέρος του και άρχισε αργά και σταθερά, σχηματίζοντας τοξάκια, να τοποθετεί τα γράμματα με διαφορετική σειρά …

“Allen Le Fang”

“Allen FangLe”

“Allen FangeL”

“FAllen AngeL“

«Fallen Angel … το όνομά σου είναι ένας απλός αναγραμματισμός μικρε…»

Ένιωσε σαν φωτογραφία που σκίζεται σε δύο κομάτια, στο παρόν και στο άχρηστο παρελθόν του… Ξαφνικά πράγματα που παλιότερα τα θεωρούσε ασήμαντα, αποκτούσαν νόημα…οι δυνάμεις, τα όνειρα, η ροπή του προς τους μύθους των Αγγέλων…ακόμα και το τατουάζ του… Η προνύμφη είχε εκκολαφτεί και ήταν ώρα να ανοίξει τα φτερά της… Όμως βαθιά μέσα του κάτι του απαγόρευε να το δεχτεί, κάτι απέρριπτε την προοπτική αυτή…δεν μπορεί…υπήρχαν τόσες αντιφάσεις…

«Ξέρω πως αυτή τη στιγμή βομβαρδίζεσαι από αλλεπάλληλα ερωτήματα όμως πριν ρωτήσεις οτιδήποτε άκου και τα υπόλοιπα! Πρόκειται να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου σχετικά με τις ισορροπίες σωστού και λάθους, Αγγέλων και Δαιμόνων, Εωσφόρου και του Θεϊκού «αλάθητου»!

Λοιπόν, ο Khalid, δεν έγινε απλά ο σωτήρας αλλά και μέντοράς μου. Με μύησε στα μυστικά του ορατού και αόρατου κόσμου, στο αληθινό νόημα των ευαγγελίων και των απόκρυφων χειρόγραφων των τεσσάρων Κοραϊσίτων που λέγονταν ότι είχαν ανακαλύψει την “Χανιφίγια”, την αληθινή θρησκεία του Αβραάμ. Προσπάθησε να μου δείξει πως η αλήθεια δεν είναι μονομερής πιστεύοντας ότι κάθε θρησκεία είχε διατηρήσει άθικτο ένα αυθεντικό κομμάτι της απόλυτης αλήθειας στα κηρύγματά της.
Κάποιοι τον αποκαλούσαν προφήτη … Έλεγε ότι ο Θεός τον είχε καθοδηγήσει μέσα από τα οράματά του στην αλήθεια…την φριχτή πραγματικότητα της μεταθανάτιας ζωής… Σύμφωνα με αυτή, καταρρίπτονται όλα τα οχυρά της πίστης…Έννοιες όπως Θεός, Άγγελοι, Εωσφόρος, Παράδεισος και δαίμονες περνάνε από το πρίσμα της σχετικότητας, μεταβάλλοντας τις μέχρι τώρα ισχύουσες θεωρίες …βλέπεις το σωστό και το λάθος δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα… Η πραγματικότητα είναι λίγο πιο ωμή!

Στην αρχή του χρόνου, τα σκοτεινά βάθη της Αβύσσου κατοικούνταν από “Δαίμονες”, πλάσματα φριχτά, αποκρουστικά, χωρίς νόηση και επιθυμίες. Αυτά τα “Δαιμόνια” φυλάσσονταν από αγγέλους του Βασίλειου των Ουρανών ώστε να βεβαιωθεί ότι η καταστροφική τους δύναμη δεν θα ελευθερωθεί ποτέ!
Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, υπέβαλε όλο το βασίλειο των ουρανών σε μία “δοκιμασία πίστης”… Κατέταξε το νέο του Δημιούργημα ανώτερο και των ίδιων των Αγγέλων και πρόσταξε όλο το βασίλειο των ουρανών να προσκυνήσει το νέο του δημιούργημα που ήταν καθ’ εικόνα και ομοίωσίν του. Πρώτος προσκύνησε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, καλώντας όλους τους Αγγέλους να υποταχθούν στο θέλημα του Κυρίου.

Όμως, ο Εωσφόρος, ο αρχαιότερος και δυνατότερος όλων των Αγγέλων, θεώρησε ότι το κάλεσμα του Μιχαήλ αντέκρουε στην πρώτη των Βασικότερων Εντολών του Κυρίου: «Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, ούκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού».

Ο Θεός που αγαπούσε ιδιαίτερα τον Εωσφόρο, βλέποντας την άρνησή του αγαπητού του Αγγέλου να υποταχτεί σε ένα δημιούργημα κατώτερο από αυτόν, θέλησε να του προσφέρει μία δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει την πίστη του δίνοντάς του την εναλλακτική να απομακρυνθεί προσωρινά από την χάρη του και όταν θα ήταν έτοιμος να αποφάσιζε τι ήθελε να κάνει… Ο Εωσφόρος που δεν ήξερε τα αληθινά κίνητρα του Κυρίου του αποφάσισε με βαθιά πικρία να απομακρυνθεί από την χάρη του, όμως δεν υπολόγισε ότι έτσι διέσπασε την αρμονία στις τάξεις των Αγγέλων. Επειδή ήταν ιδιαίτερα αγαπητός πλήθος από τις πανίσχυρες δυνάμεις των Ανώτερων Αγγέλων συντάχτηκε μαζί του. Ο Κύριος δέχτηκε το θέλημά του να απομακρυνθεί από κοντά του χωρίς να επιβάλει καμία τιμωρία σε αυτόν ή στους ακόλουθούς του. 

Οι “εκπεσσόντες Άγγελοι”, διασκορπισμένοι, βρήκαν καταφύγιο σε μία άκρη του παραδείσου, την Γη, όπου τώρα κατοικούσε ο άνθρωπος. Μέσα στα χρόνια, οι Άγγελοι αυτοί θαμπώθηκαν από την ομορφιά και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης καταλήγοντας τελικά να τους αποκαλύψουν τα μυστικά των επιστημών και της νόησης…Ακόμα, κάποιοι από αυτούς ερωτεύτηκαν τις κόρες των ανθρώπων και εμφανιζόμενοι ως άνθρωποι, παντρεύτηκαν δημιουργώντας απογόνους…
Όμως οι τάξεις των αγγέλων δεν προορίζονταν να αναμιχθούν με τον άνθρωπο…Η μίξη αυτή προκάλεσε την δημιουργία των Nephilim, ενός νέου υβρίδιου με τρομακτικές δυνάμεις! Κάποιοι λένε ότι το νέο αυτό είδος ήταν πιο δυνατό από τον ίδιο τον Εωσφόρο, αφού ο Θεός είχε δώσει στους ανθρώπους την δυναμική να εξελιχθούν σε όντα ανώτερα των Αγγέλων…
Δεν άργησε να φτάσει ο καιρός που οι Nephilim σκόρπισαν την καταστροφική τους δύναμη στο δημιούργημα του Θεού προκαλώντας της οργή του για την αμελή συμπεριφορά και την ασέβεια των “εκπεσσόντων”, φέρνοντας τον κατακλυσμό και πνίγοντας τους όλους εκτός από τους εκλεκτούς του.

Οι “εκπεσσόντες” με ηγέτες τους πανίσχυρους Αρχαγγέλους Satan και Belzeebulb αποφάσισαν να εκδικηθούν για τον χαμό των απογόνων τους προσυλιτίζοντας στο καταστροφικό τους σχέδιο τους 200 Αρχαγγέλους “Grigori” που είχαν τοποθετηθεί στην Γή ως προστάτες των ανθρώπων και ελευθερώνοντας τα δαιμόνια που βρίσκονταν φυλακισμένα στην άβυσσο.

Οι εξεγερμένοι άγγελοι ζήτησαν από τον Εωσφόρο να ηγηθεί των στρατιών ενάντια στο θέλημα του Θεού. Όμως ο Εωσφόρος αγαπούσε βαθύτατα τον δημιουργό του και αρνήθηκε να συμμετάσχει μένωντας ουδέτερος…Αν και βαθιά πληγωμένος από την αδικία που ένιωθε πως είχε διαπραχθεί εις βάρος του, αποφάσισε να μην εναντιωθεί στο θέλημά του Κυρίου του αλλά να κρυφτεί κάπου στην γη μακριά από όλους.
Οι εκπεσσόντες, ελευθέρωσαν τα δαιμόνια δολοφονώντας τους φύλακες της αβύσσου. Τότε ήταν που ο Θεός εξαπέλυσε την οργή του τιμωρώντας τους “εκπεσσόντες” καταδικάζοντάς τους στο πύρ το εξώτερο μαζί με τα δαιμόνια της αβύσσου…

Από τότε, η μεταθάνατον ζωή είναι μια αέναη μάχη που εκτυλίσσεται σε χρονικά όρια που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να κατανοήσει…
Άγγελοι και Δαίμονες, έχουν χωριστεί σε 2 στρατόπεδα με μοναδικό σκοπό οι μεν να προστατέψουν τον Παράδεισο και οι δε την απόλυτη κυριαρχία … και στο μέσο οι άνθρωποι, όντα ανώτερα από τον αγνότερο όλων, τον αρχάγγελο του φωτός Εωσφόρο, ζώντας στην άγνοια, μακριά από επιρροές που θα θολώσουν την κρίση τους, τους έχει δοθεί το θείο αγαθό που ακόμα και οι άγγελοι ποθούν!
Να καθορίζουν την μοίρα τους. Να ζήσουν μία ζωή ελεύθεροι για να αποφασίσουν στο “τέλος” με ποια πλευρά θα ταχθούν.

Κάποιες προφητείες λένε ότι ο Εωσφόρος έχει γίνει προστάτης της ανθρωπότητας…και εσύ Allen είσαι ο Υιός του…ένας Nephilim.